Batıl inanç, bilimsel açıklaması olmayan bir tür popüler inançtır. İnsanlar tarafından yaratılır ve genellikle nesilden nesile aktarılır. Çoğu zaman, belirli bir konu için bilimsel bir açıklamamız olmadığı için yaratılır ve insanlar mantıklı olmayan ve bu nedenle doğru olmayan açıklamalar yaratmaya çalışırlar.

Bu batıl inançlar bir kişinin hayatını mahvedebilir. Bunun iyi bir örneği 13. Cuma'dır. Bu tarihin herhangi bir kötü şans getirdiğini kanıtlayan hiçbir çalışma yoktur, ancak birçok insan buna o kadar inanır ki o gün evden bile çıkmazlar ve bu da kendi hayatlarına zarar verebilir. Orta Çağ'da da durum farklı değildi. O zamanlar, çok az bilgi olduğu için durum biraz daha kötüydü.

Gökyüzündeki deniz

Bu hikaye İngiliz tarihçi Tilbury'li Gervase tarafından yayılmıştır. 1212 civarında patronu olan Roma İmparatoru Brunswick'li Otto'ya denizin Dünya'nın üzerinde bir noktada, "meskenimizin üzerinde, havada" olduğuna inandığını belirten bir mektup yazmıştır. Bu inanç, "gökkubbenin üzerindeki sulardan" bahseden Genesis'e dayanmaktadır.

Magonia

Uzaylı yaşamına hayran olan insanlar, Charlemagne'nin gördüğü bu ateş topunu kesinlikle bir uzay gemisi olarak yorumlardı. Gökyüzündeki gizemli nesneler hakkındaki raporlar kesinlikle günümüze sınırlı değil. Başpiskopos Agobard, kitaplarından birinde, kendi zamanında insanların, "gemilerin bulutlara girip" mahsul çaldığı Magonia adlı belirli bir bölgeye inandıklarını anlatır.

Kraliyet dokunuşu

Uzun bir süre boyunca insanlar, hükümdarların, yönetme konusundaki ilahi hakları sayesinde, hastalıkları basit bir dokunuşla iyileştirme gücüne sahip olduklarına inandılar. Özellikle boyundaki lenf bezlerinin tüberküloz iltihabı olan skrofula gibi hastalıklar, kişiye bir hükümdar tarafından dokunulduğunda hızla iyileşirdi.

Hayalet Avcıları

Ortaçağ Britanyası'nda ve anakara Avrupa'nın birçok yerinde, insanlar kışın ortasında ormanlarda dolaşan hayalet köpek sürülerinden aşırı bir korku duyduklarını bildirdiler, bu zaman yaşayanlar ve ölüler dünyasının çarpıştığı bir zamandı. Bu gizemli köpeklere, o dönemde ölülerin tanrısı olan Odin'in önderlik ettiği siyah atlara binen hayalet avcılar ve savaşçılar eşlik ediyordu.

Kötülüğün yaşaması için bir yer

İzlanda'dan tekneyle yaklaşık bir saat uzaklıkta, Kuzey Atlantik'te bulunan Drangey adası, deniz seviyesinden 168 metre yüksekte bulunan devasa bir uçurumla işaretlenmiştir. Orta Çağ'da ada, trollerin ve diğer kötü varlıkların evi olarak kabul edilirdi. Kuş avlamak ve yumurta toplamak için uçuruma tırmanan avcılar, ipleri gizemli bir şekilde kesildiği için sık sık düşerlerdi.

Cadının Çekici

Malleus Maleficarum (Cadıların Çekici) kitabı tarihin en kötü şöhretli kitaplarından biridir. 1486'da yayınlanmış ve iki Alman rahip tarafından cadılığın var olmadığı argümanlarını çürütmek için yazılmıştır. Ayrıca cadıların tespiti, yargılanması ve cezalandırılması için bir eğitim/kılavuz olarak da yaratılmıştır. Kitap Avrupa'yı kaplayan ve binlerce insanın ölümüyle sonuçlanan cadı avı dalgasından sorumluydu. Çoğu masum kadındı.

Ortaçağ'ın Orford'un Vahşi Adamı

Bazı hikayelere göre, Suffolk balıkçıları bir zamanlar Orford köyü yakınlarında çıplak bir vahşi adam yakalamışlardı. Kendisine deniz adamı adını verdikleri bu adamın uzun, tüylü bir sakalı ve kıllı bir göğsü vardı, ancak başı tamamen keldi. Yaratık, Bartholomew de Glanville'in vali olduğu Orford Kalesi'ne götürüldü. Garip yaratık zindana atıldı ve konuşması için işkence gördü. Köylüler, hiçbir bilgi olmadan yaratığın bir balık mı yoksa bir insan mı olduğuna karar veremediler, çünkü karada da denizde olduğu kadar rahattı. Köylüler, garip tutsağın boğulmuş bir denizcinin bedenindeki kötü bir ruh olabileceğini düşündüler.