Alışkanlığın MÖ 3000 civarında ortaya çıkmış olması muhtemeldir. Yunanistan'da av tanrıçası, ayı simgeleyen baldan yapılmış yuvarlak kekleri süsleyen mumlarla onurlandırılırdı, Yunanlılara göre ay, Tanrıça Artemis'in doğada göründüğü formdu.

Daha sonra Roma kraliyet ailesi de doğum günlerinin kutlanmasını benimsedi; ancak kutlamaya yalnızca imparatorlar, senatörler ve aileleri katılabiliyordu.

Doğum günü kutlamak, kökeni pagan kültürüne dayandığı için, yanan mumların veya meşalelerin manevi korumayı temsil etmesi nedeniyle 4. yüzyıla kadar bir gelenek olmaktan çıktı ve bu tarihten itibaren Kilise, Hz. İsa'nın doğumunu kutlamaya başladı.

Pagan halkların inancına göre, fazladan bir yıl yaşamak büyük bir değişimdi ve kötü ruhlar doğum günü çocuğunun veya kızının ruhunu ele geçirebilirdi. Hediye vermek iyiliği getirmenin ve kötülüğü uzaklaştırmanın bir yoluydu, mumları üflemeden önce dilek tutmak göklere bir işaret göndermek olarak görülüyordu.

Konuyla ilgili tarihçiler ve araştırmacılar, kutlamanın bir tür koruma olarak başladığını öne sürüyor. Bunun nedeni, paganların kötü ruhların, insanların hayatlarında büyük bir değişiklik, örneğin bir yaş daha büyüdüklerinde onları tehdit ettiğine inanmalarıydı. Doğum günü çocuğunu veya kızını bu kötülükten korumak için, aile ve arkadaşlar bir araya gelip onlara iyi dileklerini sunar ve olumlu düşünceler paylaşırlardı.

18. yüzyıldan sonra Almanlar, çocuk bayramı, veya küçüklerinin doğum günlerini kutladıkları “çocuk partisi”.

Doğum günü kutlamasının gerçek kökeni henüz bilinmiyor, uzak çağlardan kalma kesin kayıtlar bulunmuyor, bu da ritüelin kökenini anlamayı daha da zorlaştırıyor.