Amatör veya profesyonel olsun, bir sporcunun kürsüye çıktıktan sonra kutlama yaparken veya fotoğraf çektirirken madalyasını ısırdığını görmüş ve muhtemelen siz de bunun nedenini merak etmişsinizdir.

Olimpiyat Oyunları 3000 yıl önce birkaç "birkaç" gerçekti, yarışmalarda, kıyafetlerde (veya bunların eksikliğinde) ve bu etkinliklerin yapıldığı yapılarda dikkate değer farklılıklara ek olarak, ödüller de biraz farklıydı. İlk nokta form tarafından verildi, "podyum" sadece birinciye, yani en iyiye, yarışmaların yapıldığı bölgeye özgü dallardan yapılmış bir taçla ödüllendirilene "yer" veriyordu.

Zamanla oyunlar ve ödüller evrimleşti ve çalılardan yapılmış taçlardan katı altın madalyalara dönüştü. Muhtemelen zaten bildiğimiz gibi, katı altının kendisi çoğu metalden farklı bir kıvama, işlenebilirliğe sahiptir ve tam da bu ayırt edici özellik nedeniyle, gerçekliğini doğrulamanın ilginç bir yolu basit bir ısırıkla dişlerin madalyalarda iz bırakmasıydı.

Tabii ki günümüzde artık saf altından madalya üretilmediğini de hesaba katabiliriz; size bir fikir vermek gerekirse, "altın" madalyanın içeriğinde 92% gümüşünden başka hiçbir şey yoktur, bu da yapısını ve esnekliğini farklı kılar.

Herkesin bilmek istediği soru, sporcuların neden hala madalyalarını ısırdığıdır. Cevap basittir: geçmişteki yarışmacıların yaptığı gibi, bu bir tür zafer "ritüeli" haline geldi; madalyalarını başarılarının bir temsili olarak ısırıyorlar ve muhtemelen rakiplerine biraz kışkırtma tadı vermek için.