Ölüm hakkında konuşmak çoğumuz için hoş bir şey değildir. Bunun kaçınılmaz bir şey olduğunu ve her canlının başına geleceğini biliriz, ancak sevdiklerimizin kaybını düşünmekten kaçınmayı tercih ederiz. Öte yandan, bize çok yakın birinin başına geldiğinde, durumla başa çıkmayı ve olabilecek en iyi şekilde yüzleşmeyi öğrenmemiz gerekir. Fiziksel bir ayrılık olsa bile, birinin basitçe var olmaktan çıktığını söyleyemeyiz... Anılarımızda, o kişi ölümsüzleştirilebilir.

Ancak bu ölümsüzleştirme Endonezya'da biraz daha yoğun bir şekilde gerçekleşir. Burada, bir kişiyi gömdüğümüz anda son bir "elveda" deme zamanı gelir. Bir daha fiziksel temas kurmanın mümkün olmadığını biliriz. Ancak Endonezya'daki bir köy için, sevilen birini gömmenin basit gerçeği, akrabalarının ve arkadaşlarının onları bir daha asla göremeyeceği anlamına gelmez. Uyarı: Aşağıda, daha hassas insanlar için biraz rahatsız edici olabilecek görüntüler bulabilirsiniz.

Endonezya ve ritüel Anneanne

Endonezya'nın Torajan köyündeki köylüler Ma'nene adı verilen eski bir ritüeli uyguluyorlar. Kabaca tercüme edildiğinde, "cesetlerin arınması" anlamına geliyor. Her yıl, aileler ve arkadaşlar sevdiklerinin mezarlarını ziyaret edip onları ortaya çıkarıyor ve görkemli bir buluşma düzenliyorlar.

Törenler sırasında ölen kişiye yiyecek ve sigara ikram edilir. Aileler ayrıca bir sevgi gösterisi olarak cesetleri temizleme ve onlara yeni kıyafetler verme sorumluluğunu da üstlenirler. İşlem tamamlandıktan sonra yeni aile fotoğrafları çekilir.

Torajan sosyoloji profesörü Andy Lolo'ya göre bu, onların "yaşayanlar ve ölüler arasında sosyal etkileşimi" sürdürmelerinin bir yoludur. Özel bir kişi öldüğünde, mumyalama adı verilen bir işlemden geçer. Bedenleri bir tabuta konulabilir ve gömülmeden önce aylarca hatta yıllarca aileyle birlikte kalabilir.

Nedenini merak ediyor olabilirsiniz. Çok basit: Cenazeyi kutlanması gereken bir olay olarak görüyorlar. Bu nedenle, değerli bir etkinlik düzenleyebilene kadar para biriktirmek için çok zaman harcayabiliyorlar.

His

Ma'nene ritüeline gelince, tabutu açmadan önce başka bir ritüelin daha yapılması gerektiğini belirtmekte fayda var: bir bufalo kurban etmek. Hazırlıklar ancak o zaman gerçekten başlıyor. Tabut açılır açılmaz havaya doğal olarak güçlü bir koku yayılıyor. Ancak bu, orada bulunanları rahatsız etmiyor gibi görünüyor.

Kişi ilk kez tabuttan çıkarıldıktan sonra her yıl tekrar temizlenir ve giydirilir. Yakınlarının tek isteği sevdiklerine tekrar bakabilmek ve onlara hak ettikleri sevgiyi verebilmektir.

Bize tamamen garip bir uygulama gibi görünse de, kullandıkları ilkeler bizimkinden çok da farklı değil. Sürekli olarak vefat etmiş birini hafızamızda yeniden canlandırmaya çalışırız. İyi zamanları hatırlarız, fotoğraflara bakarız vb. Endonezya'daki köylüler buna çok benzer bir şey yaparlar, ancak tamamen farklı bir yaklaşım kullanırlar.